Ovis orientalis aries

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Articlo d'os 1000
Ovis orientalis aries
O. orientalis aries, raza churra tensina.
Denominacions populars
Uella, ovella, borrega, cordera
Estau de conservación

Seguro (IUCN)
Clasificación cientifica
Eukaryota
Animalia
Chordata
Mammalia
Artiodactyla
Bovidae
Caprinae
Ovis
Ovis orientalis
O. orientalis aries
Descripción
Ovis orientalis aries
L., 1758

A uella[1][2][3][4][5][6] (pronunciau /'gweʎa/~/'gwɛʎa/) u ovella[2][7], d'o latín <*OVIC'LA <OVICULA[8], (Nombre cientifico: Ovis orientalis aries[9] (L., 1758)), ye un mamifero artiodactilo herbivoro y domestico de a familia d'os bovidos y subfamilia d'os caprins, concretament una subespecie domesticada d'o muflón[9].

Ye uno d'os mamiferos que mas tiempo fa que son domesticaus ta fines agricolas, se cria prencipalmente por a suya lana, carne y leit y ye estendillata por tot o mundo estando muito important ta muitas civilizacions mientres a historia d'a humanidat. Por a suya importancia historica amaneixen en mitos, falordias y en relichions, estando un animal de sacrificio en belunas d'ellas.

En l'anyo 2014 bi heba mas de 1.200 milions de cabezas en tot o mundo, os tres productors mes importants yeran China con mas de 200 milions, Australia con 72 y la India con 63.

  1. (es) BLAS GABARDA, Fernando y ROMANOS HERNANDO, Fernando, Diccionario Aragonés: Chistabín-Castellano; Gara d'Edizions. Zaragoza, 2008. ISBN 978-84-8094-061-0
  2. 2,0 2,1 (an) VIDALLER TRICAS, Rafel, Libro de As Matas y Os Animals; Dizionario aragonés d'espezies animals y bechetals; Ed. Val d'Onsera. Zaragoza 2004. ISBN 978-84-89862-35-7
  3. (es) ARNAL PURROY, Mª Luisa, Diccionario del habla de la Baja Ribagorza Occidental -Huesca-; Gara d'Edizions. Zaragoza, 2003. ISBN 84-8094-052-2
  4. (es) BLAS GABARDA, Fernando y ROMANOS HERNANDO, Fernando, El Aragonés de Baixo Peñas; Gara d'Edizions. Zaragoza, 2005. ISBN 84-8094-054-9
  5. (es) QUINTANA i FONT, Artur, El Aragonés nuclear de Nerín y Sercué (Valle de Vio); Gara d'Edizions. Zaragoza, 2007. ISBN 978-84-8094-060-3
  6. (es) LOZANO SIERRA, Chabier, Aspectos Lingüísticos de Tella. Aragonés de Sobrarbe (Huesca); Gara d'Edizions. Zaragoza, 2010. ISBN 978-84-8094-062-7
  7. (es) BARCOS, Miguel Ánchel, El Aragonés Ansotano: estudio lingüístico de Ansó y Fago; Gara d'Edizions. Zaragoza, 2007. ISBN 978-84-8094-058-0
  8. (es) MOTT, Brian L.. Diccionario etimológico chistabino-castellano castellano-chistabino. Institución «Fernando el Católico». Zaragoza, 2000. ISBN 84-7820-553-5
  9. 9,0 9,1 International Comission on Zoological Nomenclature (2003); «Usage of 17 specific names based on wild species which are pre-dated by or contemporary with those based on domestic animals (Lepidoptera, Osteichthyes, Mammalia)»; Bull.Zool.Nomencl. 60 (1): pp. 81–84.

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search